Bij gebrek aan medestudenten integreren met locals

Hee Allemaal,
In de week na mijn vorige verslag ben ik wat betreft werk rustig door gegaan.. We hebben weer nieuwe boeren ontmoet en questionnaires afgenomen en verder heb ik mijn plannen voor mijn stage iets concreter weten te krijgen. Ik kreeg vanuit mijn begeleiders gelukkig ook te horen dat ze vonden dat het ook even tijd mocht kosten om te wennen en plannen te maken.
Verder heb ik die week veel alleen thuis gezeten omdat mijn mede-studenten voor twee weken het veld in gingen.. Soms was dat wel eenzaam, maar dat leidde er ook toe dat ik wat meer ging integreren met de locale bevolking. Zo ben ik een beetje vriendjes geworden met mijn buurmeisje die een klein winkeltje heeft (oftewel een plank met wat eten erop en een mini afdakje/hokje erbij), waar ik steeds fruit koop. We groeten elaar nu elke keer, ze herkende me laatst zelfs toen ik in een auto langsreed en we houden vaak een kort praatje. Verder ben ik in het weekend een keer bij een lokaal volleybal-team gaan kijken, die mij na enig verbaasd aanstaren ('Wat doet die mzungu hier' zag je ze haast denken), uitnodigde om bij het team te komen. Hahaha, nou, helemaal erbij gaan leek me wat overdreven (ze trainen namelijk elke dag van 16:30 tot 19, dus dat is wel heel enthousiast), maar een paar dagen later heb ik wel een keer een halve en een keer een hele training meegepakt! Dat was leuk, al heb ik duidelijk niet zo'n balgevoel ;)
Verder ben ik nu al een paar keer wezen hardlopen, wat eerst toch wel wat tegenviel in de hitte, maar tot nu toe elke keer beter gaat. Waar ik wel even aan moest wennen, is dat je al hardlopend zowaar NOG meer bekijks hebt dan wanneer je gewoon loopt.. Echt van soms 30m afstand hoor je mensen opeens 'mzungu' en 'Bye' naar je roepen en staren natuurlijk voor het leven. Maar toch, het voelde goed. En helemaal toen ik wat Oegandese mannen langs zag rennen voelde ik me wat vrijer om zelf hard te lopen..
De week erna moest ik tijdens het werk een paar keer lang wachten samen met een Oegandees meisje van mijn leeftijd, we kletsten gezellig over verschillen tussen de landen en ze leerde me een paar oegandese woorden. Onder andere 'hallo/hoe gaat het' en 'Het gaat goed', waarna ik mensen op straat kon verrassen met een reactie in de locale taal. Het was geniaal om hun verbaasde blikken te zien!
In het paasweekend was ik eerst bang dat ik ook weer veel alleen zou zijn, maar het tegengestelde was het geval. Al mijn huisgenootjes kwamen thuis en we trokken deels samen op. Verder ging ik ook nog super uitgebreid en lekker lunchen met een meisje/vrouw van mijn werk (3 gangen in bijna 4 uur), waarna haar man allemaal wilde plannen opperde over wat we konden gaan doen de rest van de dag. Uiteindelijk besloten we naar de Nationale Moskee te gaan, waar we - na helemaal bedekt te worden onder doeken - naar binnen mochten en de toren mochten beklimmen. Het was een raar gevoel om zo een keer helemaal bedekt te zijn als vrouw terwijl de mannen van ons gezelschap niets aan hun uiterlijk hoefde te veranderen. Verder gaf de toren een prachtig uitzicht over Kampala. Dat is toch wel echt super groot, super chaotisch (overal auto's, files, mensen die overal tussendoor lopen, huizen en krottenwijken die kriskras door elkaar staan en overal mooie natuur en vies afval tussendoor). Later die avond ging ik weer naar het studentenhuis en gingen we met z'n allen uit. Het was helaas meer een bar dan een dans-cafe, maar toch was het gezellig en konden we onze ogen uitkijken naar alle mensen die daar rondliepen: schaarsgekleden locale meiden/vrouwen die sexy dansten met (veelal oudere) blanke mannen. Het geheel was erg vermakelijk en pas tegen 4:30 hielden we het voor gezien.
De dag erna, eerste paasdag, gaf de baas van het bedrijf een soort paas-lunch/diner in zijn huis, waar iedereen wat lekkers naar toe zou brengen en verder konden we de hele dag chillen bij hem thuis. Het was erg gezellig, ontspannen en er was enorm veel lekker eten bij elkaar verzameld, en daarnaast, aangezien de baas een Nederlander is en jonge kinderen heeft, werden er op een gegeven moment zelfs paaseitjes gezocht! Dat ik dat hier nog mee zou maken!
De maandag erna deed ik lekker rustig aan en ging op de locale marktjes op zoek naar producten waar ik tijdens mijn stage over had gehoord, zoals groene sinaasappels! Ze waren best lekker :)
Nu ben ik alweer bezig met mijn vierde week hier in Oeganda, wat gaat de tijd toch snel! Maar tot mijn grote verbazing en ook vreugde hoorde ik dat ik mijn vijfde week niet in Oeganda, maar in KENIA mag spenderen!!! Er is een soort workshop daar in Nairobi die gerelateerd is aan het project waar ik voor werk en de baas van IITA en mijn begeleider in wageningen hadden bedacht dat het 'wel leuk' was voor mij als ik daar heen kon... Nou wat mij betreft is dat niet 'wel leuk', maar GENIAAL!!! Hihi, ik heb er echt zin in!! Ik heb vandaag mijn vlucht geboekt en vertrek a.s zondag om 7:50 die kant op om dan pas de zaterdag erna weer terug naar Kampala te vliegen. Wow, wat een kansen krijg ik hier toch op deze manier, echt super!!
Maar dat was het wel zo'n beetje, nu nog een paar daagjes Oeganda en dan mijn volgende verslag dus vanuit Nairobi :)
Liefs dieuw!